postaci różniczkowej
Encyklopedia PWN
Hamiltona równania ruchu, kanoniczne równania ruchu,
układ różniczkowych równań ruchu układu mech. o f stopniach swobody, w których niewiadomymi są współrzędne uogólnione q = (q1, ... , qf) i pędy uogólnione p = (p1,... , pf), zw. łącznie zmiennymi kanonicznymi;
matematyk, astronom i fizyk holenderski.
polski matematyk, astronom, konstruktor zegarów, jezuita.
Lagrange’a twierdzenie, twierdzenie o przyrostach skończonych, twierdzenie o wartości średniej,
mat. jedno z ważniejszych twierdzeń rachunku różniczkowego: jeżeli y = f(x) oznacza funkcję rzeczywistą ciągłą w przedziale a ≤ x ≤ b oraz różniczkowalną wewnątrz tego przedziału, to w przedziale (a, b) istnieje taka liczba ξ, że f(b) − f(a) = f(ξ)(b − a);
linearyzacja
ogólnie — zastępowanie form złożonych formami uproszczonymi, charakteryzującymi się określoną liniowością, nie występującą w formach oryginalnych, np. l. rysunku można nazwać zastąpienie łuków krzywych odcinkami prostoliniowymi;
[łac.],
mat. szeregi postaci 
, gdzie {fn} jest ortogonalnym układem funkcji (funkcje ortogonalne), np. na odcinku (a, b), a {an} jest ciągiem liczb rzeczywistych albo zespolonych;
, gdzie {fn} jest ortogonalnym układem funkcji (funkcje ortogonalne), np. na odcinku (a, b), a {an} jest ciągiem liczb rzeczywistych albo zespolonych;
